Initiatiefneemster Winnie (op de familiefoto met gele rok) was die dag 28 jaar geworden. Onze Birmese schone draagt hier een pruik. Zij neemt steeds meer de touwtjes in handen in hun familiebedrijven. Ze runnen een fabriek, kinderdagopvang en zijn zeer actief met hun vrijwiligersvereniging. Toen ik Winnie laatst weer zag was zij net twee weken in een boeddhistisch klooster geweest en was haar prachtige haardos afgeschoren. ("To make you feel humble"). Zelfs met haar kale koppie wist zij lustig haar flirt technieken op mijn echtgenoot los te laten. "Winnie knippert met haar wimpers en de deal is rond" grap ik met haar moeder. (Haar moeder staat rechts van mij op de familiefoto). Ik schat dat er ongeveer 80 mensen aanwezig waren. Dat betekent zo'n 150 lichtjes per persoon aansteken. Een hele klus! Op onze verzamelplaats waren hapjes en drankjes geregeld. Daarna kregen we allemaal twee kaarsen aan een lange stok en kon het feest beginnen. De "offering lights" bestonden uit schaaltjes met olie en een lont, rondom de hele pagode opgesteld in groepjes van vier. Winnie stak met haar kaarsen de eerste lont aan waarna wij hier onze kaarsen mee aanstaken om vervolgens de hele pagode rond te gaan om alle lonten te doen branden en een wens te doen. Voor veel mensen die ik sprak was het ook de eerste keer dat zij zoiets deden. Er hing een warme opgetogen sfeer, geweldig om dit mee te mogen maken. Voor mijzelf werd dit weer een verjaardag om nooit te vergeten. Bij thuiskomst werd ik geblinddoekt op het balkon gezet. Om 12 uur mocht de blinddoek af en was het hele balkon versierd met ballonnen, slingers en Barbie feesthoedjes. Ze hadden zelfs overheerlijke taart weten te bemachtigen, met...jawel....kaarsjes! Dit keer niet om aan te steken maar om uit te blazen. Hoeveel kun je wensen op één dag! Prrr Het kriebelde al van m'n tenen tot m'n kruin,
want ik ben gelukkig niet verankerd, geen bezit en geen bezwaar; het is weer tijd om vanuit een koffer te leven-dwalen-reizen. ''Ik ken de kroegen en kathedralen, van Amsterdam tot aan Maastricht. Toch zal ik elke dag verdwalen, dat houdt de zaak in evenwicht. Ik zal m'n vrienden niet vergeten, want wie mij lief is blijft me lief. Ik zal ze heus nog wel ontmoeten, misschien vandaag, misschien over een jaar. Ik zal ze kussen en begroeten, het komt vanzelf weer voor elkaar'' -Ramses Shaffy, laat me- De goeroe sprak, de leerling zweeg; het spreken afgeleerd.
De goeroe sprak, de leerling zweeg; de rollen omgekeerd. De goeroe sprak, niemand zweeg; wie was 'm nu gepeerd? De goeroe sprak niet, niemand zweeg; alles liep gesmeerd! Zojuist boodschappen gedaan.
Altijd weer een wonderbaarlijke beleving. Nu denk ik te snappen waarom. Volgens mij is er een geheimzinnig complot van de Chinese overheid. Het heet misschien "Buitenlanders in de supermarkt" wat best onschuldig klinkt. Alle supermarkten zitten in het complot, ze hebben camera's opgehangen, wel degelijk voor de lol. Er zijn onderlinge afspraken waar ze allemaal aan mee doen. Ik ken er nu een paar: 1) Verplaatst alle artikelen regelmatig, liefst naar de meest onlogische plekken. 2) Sorteer met de meest onwaarschijnlijke groepen en verander dit ook stelselmatig. 3) Verstop de producten met de moeilijkst uit te spreken namen. Misschien zijn er nog meer afspraken maar die moet ik nog ontdekken. 1) Ben ik vrij zeker van. Ik zoek nog naar de structuur in de regelmaat. Op dit moment lijk ikzelf vooral de trigger te zijn. Het gebeurt immers telkens als ik net geweest ben. Om die paranoïde gevoelens tegen te gaan blijf ik vrolijk zoeken naar structuur. 2) Als ik net ontdekt heb dat mayonaise bij de broodafdeling hoort staat het volgende keer weer ergens anders. Natuurlijk ga ik direct op zoek bij de wasmiddelen maar ook daar zijn ze inmiddels achter. 3) Dat dingen soms niet te vinden of niet aanwezig zijn kan natuurlijk gebeuren, maar het is opvallend dat het meestal die dingen zijn waar ik met geen mogelijkheid terecht kom als ik ernaar probeer te vragen. Omdat men het erover eens is dat lachen zo gezond is denk ik dat China's Health organization erachter zit. Een mysterieuze onderafdeling van de overheid. Ik verdenk ze ervan die camera's te gebruiken voor een dagelijks programma op een mij onbekend net, waarbij alle Chinezen zich op de buik slaan van pret. Jammer dat ik het niet zeker weet, dan zou ik mij kunnen verheugen over mijn bijdrage aan de nationale volksgezondheid. |