Initiatiefneemster Winnie (op de familiefoto met gele rok) was die dag 28 jaar geworden. Onze Birmese schone draagt hier een pruik. Zij neemt steeds meer de touwtjes in handen in hun familiebedrijven. Ze runnen een fabriek, kinderdagopvang en zijn zeer actief met hun vrijwiligersvereniging. Toen ik Winnie laatst weer zag was zij net twee weken in een boeddhistisch klooster geweest en was haar prachtige haardos afgeschoren. ("To make you feel humble"). Zelfs met haar kale koppie wist zij lustig haar flirt technieken op mijn echtgenoot los te laten. "Winnie knippert met haar wimpers en de deal is rond" grap ik met haar moeder. (Haar moeder staat rechts van mij op de familiefoto). Ik schat dat er ongeveer 80 mensen aanwezig waren. Dat betekent zo'n 150 lichtjes per persoon aansteken. Een hele klus! Op onze verzamelplaats waren hapjes en drankjes geregeld. Daarna kregen we allemaal twee kaarsen aan een lange stok en kon het feest beginnen. De "offering lights" bestonden uit schaaltjes met olie en een lont, rondom de hele pagode opgesteld in groepjes van vier. Winnie stak met haar kaarsen de eerste lont aan waarna wij hier onze kaarsen mee aanstaken om vervolgens de hele pagode rond te gaan om alle lonten te doen branden en een wens te doen. Voor veel mensen die ik sprak was het ook de eerste keer dat zij zoiets deden. Er hing een warme opgetogen sfeer, geweldig om dit mee te mogen maken. Voor mijzelf werd dit weer een verjaardag om nooit te vergeten. Bij thuiskomst werd ik geblinddoekt op het balkon gezet. Om 12 uur mocht de blinddoek af en was het hele balkon versierd met ballonnen, slingers en Barbie feesthoedjes. Ze hadden zelfs overheerlijke taart weten te bemachtigen, met...jawel....kaarsjes! Dit keer niet om aan te steken maar om uit te blazen. Hoeveel kun je wensen op één dag! Prrr |