Ik zag laatst een documentaire over Bob Marley. Prachtige docu trouwens.
Hij was een blanke/Jamaicaanse mix en had het daar heel moeilijk mee in zijn jeugd.
Hoorde niet bij de ene groep maar ook niet bij de andere.
De vrouw waar hij later mee getrouwd was vond hem helemaal niet knap. Zij vond “mooie donkere lange Jamaicaanse mannen” knap.
Toen dacht ik “maar als die mooie donkere lange Jamaicaanse man bijvoorbeeld in China had rondgelopen werd hij daar niet als knap ervaren. Een Chinese schone heeft dan weer liever een mooie tengere niet al te lange Chinees. Dan had onze knappe Jamaicaan zichzelf misschien wel lelijk gevoeld."
Gaat dit over uiterlijk? Wellicht, maar we kunnen het ook als metafoor beschouwen.
Bob voelde zichzelf namelijk ook niet knap, hij was een buitenbeentje en voelde zich ongelukkig.
Was hij dan zo lelijk of raar of was hij alleen maar anders? Kun je jezelf knap vinden tegen alle omgevingsfactoren in?
Is knap iets wat je BENT. Is leuk, lief, aardig, dom en verder al die labels die wij zo graag op mensen plakken en opgeplakt krijgen iets wat we ZIJN? Of ligt het er maar aan wie, conform welke heersende criteria, ons labelt?
Is het mogelijk om alle labels van je af te schudden en jezelf opnieuw te positioneren?
Bob ging naar Amerika, werd beroemd en hé..de dames vonden hem knap, charmant ook.
De omgevingsfactoren veranderden en het zelfbeeld veranderde mee.
Het lijkt erop dat onze omgeving dus een belangrijke factor is in onze gevoelens over onszelf. Of “andere mensen tezamen bepalen hoe wij onszelf zien”.
Wie bepaalt dan de “algemeen heersende opvattingen”? Daar doen wij zelf dus ook aan mee.
Die worden gemaakt door ons allen, door onze cultuur, tradities, gewoontes. Al die onzichtbare mysterieuze criteria pikken we, vaak onbewust, gaandeweg op. Zij worden gevormd, bijgeslepen en gedragen door ons allemaal.
Zolang je binnen je “eigen kring” blijft vind je daarin ook bevestiging.
Maar als je daar buiten stapt, uit “je comfort zone” gaat, dan kom je erachter dat je je beeld moet bijstellen.
Je opvattingen kloppen niet meer; “knap zijn” heeft andere regels gekregen.
Dus als je zegt “ik ben...” (niet knap, leuk, lief, sportief, slim etc.) is dat dan wat je BENT, wat je denkt te zijn, wat andere mensen van jou vinden of wat jij denkt dat andere mensen van jou vinden? En volgens welke normen en waarden werd dat vastgesteld.
Wat of wie definieert jouw ZIJN...wel eens over nagedacht?
Hij was een blanke/Jamaicaanse mix en had het daar heel moeilijk mee in zijn jeugd.
Hoorde niet bij de ene groep maar ook niet bij de andere.
De vrouw waar hij later mee getrouwd was vond hem helemaal niet knap. Zij vond “mooie donkere lange Jamaicaanse mannen” knap.
Toen dacht ik “maar als die mooie donkere lange Jamaicaanse man bijvoorbeeld in China had rondgelopen werd hij daar niet als knap ervaren. Een Chinese schone heeft dan weer liever een mooie tengere niet al te lange Chinees. Dan had onze knappe Jamaicaan zichzelf misschien wel lelijk gevoeld."
Gaat dit over uiterlijk? Wellicht, maar we kunnen het ook als metafoor beschouwen.
Bob voelde zichzelf namelijk ook niet knap, hij was een buitenbeentje en voelde zich ongelukkig.
Was hij dan zo lelijk of raar of was hij alleen maar anders? Kun je jezelf knap vinden tegen alle omgevingsfactoren in?
Is knap iets wat je BENT. Is leuk, lief, aardig, dom en verder al die labels die wij zo graag op mensen plakken en opgeplakt krijgen iets wat we ZIJN? Of ligt het er maar aan wie, conform welke heersende criteria, ons labelt?
Is het mogelijk om alle labels van je af te schudden en jezelf opnieuw te positioneren?
Bob ging naar Amerika, werd beroemd en hé..de dames vonden hem knap, charmant ook.
De omgevingsfactoren veranderden en het zelfbeeld veranderde mee.
Het lijkt erop dat onze omgeving dus een belangrijke factor is in onze gevoelens over onszelf. Of “andere mensen tezamen bepalen hoe wij onszelf zien”.
Wie bepaalt dan de “algemeen heersende opvattingen”? Daar doen wij zelf dus ook aan mee.
Die worden gemaakt door ons allen, door onze cultuur, tradities, gewoontes. Al die onzichtbare mysterieuze criteria pikken we, vaak onbewust, gaandeweg op. Zij worden gevormd, bijgeslepen en gedragen door ons allemaal.
Zolang je binnen je “eigen kring” blijft vind je daarin ook bevestiging.
Maar als je daar buiten stapt, uit “je comfort zone” gaat, dan kom je erachter dat je je beeld moet bijstellen.
Je opvattingen kloppen niet meer; “knap zijn” heeft andere regels gekregen.
Dus als je zegt “ik ben...” (niet knap, leuk, lief, sportief, slim etc.) is dat dan wat je BENT, wat je denkt te zijn, wat andere mensen van jou vinden of wat jij denkt dat andere mensen van jou vinden? En volgens welke normen en waarden werd dat vastgesteld.
Wat of wie definieert jouw ZIJN...wel eens over nagedacht?