Papa en mama was, zonder kindje.
Ja, dat is dus een beetje vreemd. Dat je dat bent..maar je hebt geen kindje.
Dan ben je dat gewoon in je gevoel..
En dan ga je maar een beetje in het park eendjes voeren.
Zo gaan die dingen.
En zo ging het dus echt..en toen werd het nog raarder.
Want deze papa en mama stonden dus eendjes te voeren en zij zagen gewoon direct dat er een heel ongelukkig eendje rondzwom.
“Die eend, die ligt erbij of hij al 599 rondjes in die vijver heeft gezwommen.” zei papa.
En dat kwam aardig in de buurt. Want Floep was toen net aan zijn 600e rondje bezig.
Mama zag dat er ook een zeemeermin rondzwom. Wat natuurlijk niet raar was want mama’s zien echt alles. Dus ze zei vriendelijk gedag.
En toen stond daar opeens Floep. Een jongetje. In zijn nakie.
“Hallo” zei papa, waar kom jij zo plotseling vandaan.”
Gelukkig was Floep al vijf en kon hij behoorlijk praten. Hij kon dus heel goed uitleggen hoe het allemaal gebeurt was. En vooral dat hij het toch echt behoorlijk koud had.
En dat hij ook wel zin had in een fijne boterham met wat lekkers erop. Niet die stomme oude brokken die ze naar de eenden gooiden. Papa en mama hadden natuurlijk warme kleren bij zich. Want zo zijn papa’s en mama’s..die hebben altijd alles bij zich.
En toen Floep heerlijk in zijn nieuwe warme kleren, met een hele dikke muts op zijn hoofd stond te genieten van al dat praten..toen diepte mama zo een lekkere boterham met pindakaas uit haar tas.
Floep had het helemaal naar zijn zin. En toen pakte papa Floep op en zette hem zo op zijn nek. “Kom, we gaan lekker naar huis” Zeiden ze alledrie.
“Daaaaag zeemeermin, heel erg bedankt hooor” riep Floep toen ze wegliepen
Ja, dat is dus een beetje vreemd. Dat je dat bent..maar je hebt geen kindje.
Dan ben je dat gewoon in je gevoel..
En dan ga je maar een beetje in het park eendjes voeren.
Zo gaan die dingen.
En zo ging het dus echt..en toen werd het nog raarder.
Want deze papa en mama stonden dus eendjes te voeren en zij zagen gewoon direct dat er een heel ongelukkig eendje rondzwom.
“Die eend, die ligt erbij of hij al 599 rondjes in die vijver heeft gezwommen.” zei papa.
En dat kwam aardig in de buurt. Want Floep was toen net aan zijn 600e rondje bezig.
Mama zag dat er ook een zeemeermin rondzwom. Wat natuurlijk niet raar was want mama’s zien echt alles. Dus ze zei vriendelijk gedag.
En toen stond daar opeens Floep. Een jongetje. In zijn nakie.
“Hallo” zei papa, waar kom jij zo plotseling vandaan.”
Gelukkig was Floep al vijf en kon hij behoorlijk praten. Hij kon dus heel goed uitleggen hoe het allemaal gebeurt was. En vooral dat hij het toch echt behoorlijk koud had.
En dat hij ook wel zin had in een fijne boterham met wat lekkers erop. Niet die stomme oude brokken die ze naar de eenden gooiden. Papa en mama hadden natuurlijk warme kleren bij zich. Want zo zijn papa’s en mama’s..die hebben altijd alles bij zich.
En toen Floep heerlijk in zijn nieuwe warme kleren, met een hele dikke muts op zijn hoofd stond te genieten van al dat praten..toen diepte mama zo een lekkere boterham met pindakaas uit haar tas.
Floep had het helemaal naar zijn zin. En toen pakte papa Floep op en zette hem zo op zijn nek. “Kom, we gaan lekker naar huis” Zeiden ze alledrie.
“Daaaaag zeemeermin, heel erg bedankt hooor” riep Floep toen ze wegliepen